Projektowanie wnętrz po pandemii Covid-19: od przygnębienia spowodowanego odosobnieniem do innowacyjnego podejścia do projektowania przestrzeni domowej
[ 1 ] Instytut Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego, Wydział Architektury, Politechnika Poznańska | [ P ] pracownik
EN The Home and Covid-19 Pandemic: From the Seclusion Distress to Innovative Approach for Domestic Space Design
2021
artykuł naukowy
polski | angielski
- pandemia Covid-19
- przestrzeń domowa
- dom
- mieszkania niebędące domem (unhomely houses)
- elastyczność
- ucieleśnienie
- Covid-19 pandemic
- domestic space
- home
- unhomely houses
- flexibility
- embodiment
PL Jak długo będzie trwała pandemia COVID-19? Jest to pytanie zasadnicze, gdy nowe warianty wirusa uznane przez WHO za „niepokojące” pokazują, że stan zagrożenia jeszcze się nie skończył. Nie ma dowodów na to, że pandemia COVID-19 zostanie wkrótce wyeliminowana: jedynym sposobem na poradzenie sobie z nią jest zaufanie badaniom naukowym i przeciwdziałanie zakażeniom. Architektura jest istotnym elementem tego przeciwdziałania. Środowisko zbudowane, w tym mieszkaniowe stanowi dominującą przestrzeń życia człowieka. Dom jest podstawowym schronieniem, jest twierdzą, która może stanąć w obliczu zagrożenia ze strony świata zewnętrznego, w tym pandemii. Ale odporność (lub w zaktualizowanych terminach, „resilience”) dotyczy związku między fizycznym kształtem domu, jakością przestrzeni i emocjonalną kondycją ludzi. Formalna struktura domu nabiera znaczenia reprezentacyjnego, ponieważ jest ściśle związana z pewnymi archetypicznymi figurami architektonicznymi, takimi jak obudowa, która z kolei przywołuje obrazy takie jak schron lub więzienie. Obrazy te w czasie zamknięcia mogą łączyć się z lękiem przed pandemią pogłębiającą cierpienie. Zgodnie z metodą projektowania architektonicznego opartą na badaniach historycznych, artykuł stwierdza, że wiedza o przeszłości, tj. o tym, jak architektura radziła sobie z wielkimi pandemiami, takimi jak Dżuma, oraz o ewolucji przestrzeni domowej powinna zostać połączona z innowacyjnymi projektami, które dostosowują fizyczne aspekty architektury do sfery emocjonalnej.
EN This paper describes the key factors that have affected the emotional connection between people and their home, making it an unwelcoming environment, during the Covid-19 pandemic lockdowns. Afterwards, it focuses on some possible solutions to design an apartment type differently from the standard multiple room layout, assuming this last as a factor of possible distress during lockdown confinement. The formal structures of the house get a representational since it is strictly bounded to some archetypical figures of architecture as the enclosure, which in turn evokes images like the shelter or the prison. They may affect the way through which the house is perceived as a “home”. This kind of process can be analyzed to define project tools able to help architects in designing houses with a positive interaction with the lives of the inhabitants targeting towards a more “domestic” space. The main issue to cope with is the “understanding from inside” of the house by the inhabitants bounded both to the people daily routine and to the "images" inserted by the architect into the home design. The second question concerns the hybrid nature of domestic space and is not entirely personal but rather a synthesis between public and private, linked to rigidity and flexibility in the relationships between spaces. Historically architects handled these issues by means of a strong interchange with the client who is supposed to be the user of the house. As this is impossible in the design for the everybody's house whose users are unknown, the home design may be addressed to flexible or adaptative design which taking off constraints as the partitioning among the rooms reproduces the symbiosis that can be found in the relationship between the architect and his private client.
1 - 19
CC BY-NC-ND (uznanie autorstwa - użycie niekomercyjne - bez utworów zależnych)
otwarte czasopismo
ostateczna wersja opublikowana
publiczny
100
100