2022

rozdział w monografii naukowej

polski

PL Metodami odlewniczymi kształtuje się wiele elementów maszyn i urządzeń o skomplikowanych kształtach, trudnych do nadania przy użyciu innych konwencjonalnych sposobów wytwarzania [1]. Przykładem takich elementów są kolektory, części silników, wirniki i obudowy urządzeń przepływowych itp. Do sprawdzenia skuteczności i efektywności zaprojektowanego wyrobu, konieczne jest wykonanie prototypów w możliwe najkrótszym czasie. Produkcja odlewów wiąże się z koniecznością wykonania oprzyrządowania, co jest kosztowne i czasochłonne, a może się zdarzyć, że prototyp nie spełni wymogów konstrukcyjnych [2]. Do efektywnych działań skracających czas wykonania prototypów mogą być stosowane metody modelowania i wydruku 3D [3, 4]. W różnych źródłach pod hasłem: Rapid Prototyping (RP) – czyli szybkie prototypowania można znaleźć inne techniki takie, jak Rapid Tooling (RT) czy Rapid Manufacturing (RM). Techniki przyrostowe, nazywane addytywnymi, polegają na zbudowaniu fizycznego wyrobu na podstawie wcześniej przygotowanej geometrii bryłowej wykonanej za pomocą odpowiedniego oprogramowania komputerowego. Model budowany jest poprzez przyrost materiału, warstwa po warstwie, zgodnie z danymi geometrii 3D wprowadzonymi do programu urządzenia. W zależności od zastosowanych rozwiązań technicznych materiał budulcowy stosowany w drukarkach 3D może być podawany w stanie ciekłym lub jako ciało stałe w postaci proszku, arkusza lub filamentu. W wyniku tego procesu wykonać można różnego rodzaju prototypy konstrukcyjne, narzędzia, formy odlewnicze a nawet gotowe wyroby.

922 - 933

Poradnik odlewnika : odlewnictwo współczesne. T. 2, Technologia i organizacja

5